Ik ben Inge Picalausa. Pica wat? …

Een prachtige naam, eens je hem kan uitspreken. Bij elke introductie krijg ik de vraag waar mijn naam vandaan komt.

Eerst de feiten. Mijn schoonvader, genealoog, heeft het voor me uitgezocht. Tot de invoering van de wet van Napoleon en het ontstaan van België, zo een slordige 200 jaar geleden, leefden mijn voorvaderen in België, in de buurt van Brussel. We zijn dus 100% made in Belgium.

Maar waarschijnlijk heeft de eerste Picalausa hier meer dan 200 jaar geleden voet aan wal gezet. En waar kwam die vandaan?

Volgens mijn schoonvader zouden we een zijtak zijn van een grotere stamboom die origineel “Picalanga” heet. Nu, ik heb de betekenis ervan eens door Google Translate gedraaid en dan kom ik uit bij een Portugese vertaling voor “Pica Langa” … Laat me zeggen dat deze betekenis vooral de mannen in de familie doen stralen, maar niet meteen iets om als vrouw mee uit te pakken.

Dan geloof ik liever dit verhaal: In 1995 ging ik mee op schoolreis naar Griekenland. Het was nog de tijd van gescheiden katholieke jongens- en meisjesscholen. En wat krijg je als je je een container 18-jarige meisjes loslaat in Griekenland? Een Grieks vakantielief! Enfin, dit geheel terzijde om zijn versie over mijn naam in te leiden. Volgens mijn Grieks vakantieliefje betekende “Pica Lausa” in het Grieks “Kleine Rivier”.

Of het nu waar is of niet, het doet er niet toe. In mijn fantasie leefde mijn over³-bed-grootvader in een hutje aan een kronkelend riviertje in het Griekse binnenland. En wees gerust, mijn fantasiewereld is groot!